Kitap hakkında: 2022 / “Ne...,” Ben yakasından aşağı buzlu su dökerken Anton kükrüyor. Beni omzuna atıp seni yukarı atmadan önce kaçmaya vaktim olmadı. "Bırak gideyim, seni aptal!" "Beynini oksitleyici bir maddeyle bile erittin mi?" "Aptal, bu benim doğal rengim!" - Zaten tüm koridor boyunca çığlık atıyorum ve düşmanıma tekme atıyorum, "Senin için daha kötü," yüksek sesle gülüyor ve ben gittikçe daha da sinirleniyorum, - aptallık için böyle bir bahane ortadan kalkıyor. Anton, "Ah, en azından ortak bir şeyimiz var," diye kaşlarını çattı. Sınıfıma geldi ve ilk görüşte ondan nefret ettim. Onun üvey babam olacağı kimin aklına gelirdi?!))